Το αίσθημα άγχους, ανησυχίας ή ανησυχίας είναι μια εμπειρία κοινή για πολλούς από εμάς στην καθημερινή μας ζωή, η οποία θα μπορούσε να σχετίζεται με συγκεκριμένες καταστάσεις. Η αγοραφοβία είναι ένας τύπος αγχώδους διαταραχής που χαρακτηρίζεται από έντονο φόβο ή άγχος για δύο ή περισσότερες από τις ακόλουθες πέντε καταστάσεις: (α) χρήση δημόσιων συγκοινωνιών. β) να βρίσκεστε σε ανοιχτούς χώρους · γ) να βρίσκονται σε κλειστούς χώρους · (δ) στέκεται σε μια σειρά ή πλήθος · και (ε) να είσαι μόνος σου εκτός σπιτιού.
Επιπλέον, λόγω αυτού του άγχους, το άτομο φοβάται ή αποφεύγει την κατάσταση, η οποία σχεδόν πάντα προκαλεί φόβο και άγχος. Επομένως, αυτές οι καταστάσεις αποφεύγονται ενεργά και το άτομο συνήθως τείνει να απαιτεί την παρουσία ενός συντρόφου για να μειώσει το άγχος όταν αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση. Επιπλέον, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το άγχος που βιώνεται δεν είναι ανάλογο με την πραγματική απειλή που θέτει η κατάσταση και το κοινωνικο-πολιτισμικό πλαίσιο. Το άγχος και η αποφυγή φόβου διαρκεί συνήθως για 6 μήνες και συμβάλλει στη σημαντική παρέμβαση στην προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική λειτουργία του ατόμου.
μικρά αειθαλή φυτά για σύνορα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο φόβος για νέα τρόφιμα μπορεί να αυξήσει τις καρδιακές παθήσεις, τον κίνδυνο διαβήτη
ΔρSamir Parikh, Διευθυντής, Τμήμα Mυχικής Υγείας και Επιστημών Συμπεριφοράς, η Fortis Healthcare εξηγεί τα αίτια, τους κινδύνους και τη θεραπεία της πάθησης.
Αιτίες:
Όπως συμβαίνει στις περισσότερες άλλες διαταραχές άγχους, έχουν προταθεί πολλαπλές θεωρίες και παράγοντες που συμβάλλουν στη συμβολή στην ανάπτυξη της αγοραφοβίας. Ωστόσο, κανένας αιτιολογικός παράγοντας δεν έχει εμπλακεί πλήρως. Η αιτιολογία της αγοραφοβίας περιλαμβάνει μια αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικών, βιολογικών και ψυχοκοινωνικών παραγόντων.
*Βιολογικοί παράγοντες: Ο ρόλος των νευροδιαβιβαστών έχει καθιερωθεί σαφώς στην πρόκληση διαταραχών άγχους. Συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι χαμηλότερα επίπεδα σεροτονίνης σχετίζονται με αγοραφοβία.
*Γενετικοί παράγοντες: Οι περισσότερες αγχώδεις διαταραχές έχουν την τάση να τρέχουν στην οικογένεια. Τα παιδιά με τουλάχιστον έναν γονέα που έχουν διαταραχή άγχους έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να διαγνωστούν με αγοραφοβία.
*Osυχοκοινωνικοί παράγοντες: Εκτός από τους βιολογικούς και γενετικούς παράγοντες, πολλοί ψυχολογικοί και κοινωνικοί στρεσογόνοι παράγοντες όπως το τραύμα, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, οι δυσκολίες στις σχέσεις, το εργασιακό άγχος, η αλλαγή του περιβάλλοντος και άλλες προκλήσεις στη ζωή μπορεί να αποτελέσουν έναυσμα για συμπτώματα άγχους.
Εκτός από τους προαναφερθέντες παράγοντες, υπάρχουν ορισμένοι άλλοι παράγοντες που τείνουν να αυξάνουν τον κίνδυνο ενός ατόμου να αναπτύξει μια αγοραφοβία:
είδη γαλάζιων λουλουδιών
• Γονικό ιστορικό ντροπαλότητας, κοινωνικής αναστολής ή οποιασδήποτε αγχώδους διαταραχής.
• Ανήσυχη ή ανασφαλής διάθεση.
• Δύσκολες και προκλητικές οικογενειακές συνθήκες.
• Ιστορικό παιδικής κακοποίησης - λεκτική, σωματική ή σεξουαλική.
• Χαμηλή αίσθηση του εαυτού.
• Υποστήριξη χαμηλής ομότιμης ομάδας και άλλοι μηχανισμοί υποστήριξης.
• Υπερπροστατευτικός, ελεγχόμενος ή αποκομμένος γονέας.
Θεραπεία:
Τα αυξανόμενα στοιχεία υποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα της χρήσης ψυχολογικών προσεγγίσεων για τη σημαντική μείωση των συμπτωμάτων των αγχωδών διαταραχών. Με στόχο την παροχή τεχνικών χαλάρωσης, τέτοιες προσεγγίσεις βοηθούν επίσης το άτομο να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του και ενθαρρύνει το άτομο να αντιμετωπίσει τις φοβισμένες καταστάσεις.
νάνο έλατο για εξωραϊσμό
Οι κοινωνικές δεξιότητες και η εκπαίδευση διεκδικητικότητας είναι τα βασικά συστατικά των παρεμβάσεων που απευθύνονται σε άτομα με τέτοιες αγχώδεις διαταραχές. Επιπλέον, ένας συνδυασμός φαρμάκων και ψυχολογικών προσεγγίσεων θα μπορούσε να βοηθήσει στη ρύθμιση της παραγωγής «σεροτονίνης», του νευροδιαβιβαστή στον εγκέφαλο που συμβάλλει στο άγχος, ενώ παράλληλα αναπτύσσει πιο προσαρμοστικούς μηχανισμούς αντιμετώπισης.
Αναζητώντας βοήθεια:
Η αγοραφοβία είναι θεραπεύσιμη και η επαγγελματική βοήθεια είναι αναντικατάστατη. Το άτομο που υποφέρει συχνά χλευάζεται για έλλειψη εμπιστοσύνης και θάρρους και μπορεί ακόμη και να το σνομπάρουν οι άλλοι. Συχνά οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν να κρύψουν τα συμπτώματά τους, φοβούμενοι την αμηχανία ή το στίγμα. Είναι επιτακτική ανάγκη να ενθαρρυνθεί ένα υποστηρικτικό περιβάλλον για την ταχύτερη αναγνώριση και επαρκής ψυχιατρική και ψυχολογική παρέμβαση.