Στο δοκίμιο του 2005, First Love, για το περιοδικό n+1, ο συγγραφέας Pankaj Mishra αφηγείται τα παιδικά του χρόνια στη δεκαετία του 1970 και του '80, που πέρασε σε μια σιδηροδρομική πόλη της βόρειας Ινδίας που δεν είχε χρώμα και χαρακτήρα. και πώς ένα περιοδικό από μια μακρινή χώρα υποσχόταν την ευκαιρία μιας καλύτερης ζωής. Με την εγγραφή του στη Σοβιετική Ζωή, ένα ενημερωτικό δελτίο που προώθησε τα ρωσικά επιτεύγματα στην επιστήμη, τη γεωργία, τον αθλητισμό και τη λογοτεχνία, ο Μίσρα άρχισε να λαχταρά μια ζωή στην ΕΣΣΔ.
μωυσής σε ένα καλάθι φυτό δηλητηριώδες
Είδα μια φωτογραφία του Τουργκένιεφ που περπατούσε σε ένα μακρύ ίσιο μονοπάτι, αν και ψηλές σημύδες. Η εικόνα, που υποδηλώνει μέρες που περνούσα στη δουλειά και τον προβληματισμό, με καθήλωσε για μεγάλο χρονικό διάστημα ... Τις κολασμένες ζεστές μέρες, φαντάστηκα τον εαυτό μου να περπατά κατά μήκος του χιονισμένου Nevsky Prospekt με ένα πανωφόρι. Τις άλλες μέρες, είδα τον εαυτό μου να σπουδάζει για να γίνει μηχανικός στο Λένινγκραντ και στη συνέχεια να τακτοποιηθεί με έναν από τους όμορφους Νέους Πρωτοπόρους με τουρκμενική φορεσιά, γράφει.
Ο συγγραφέας και εκδότης V Geetha παραθέτει τη Mishra στο βιβλίο της το 2017, Another History of the Children’s Picture Book: From Soviet Lithuania to India (Tara Books), γραμμένο με τον Giedre Jankeviciute. Το βιβλίο είναι μια φανταστική βαθιά κατάδυση στην ιδεολογία, τη μεθοδολογία και το σύστημα παραγωγής μέσω των οποίων η ΕΣΣΔ προσπάθησε να διαδώσει τις ιδέες και τα ιδανικά της σε μέρη υπό την κομμουνιστική κυριαρχία της, καθώς και σε φιλικά έθνη όπως η Ινδία. Η μεταφραστική πτέρυγα της σοβιετικής εκδοτικής βιομηχανίας, ο Εκδοτικός Οίκος Ξένων Γλωσσών, κατάλαβε ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο τρόπος ζωής του ρωσικού κράτους θα μπορούσε να έχει απήχηση στο ευρύ κοινό του ήταν αν οι ιστορίες διηγούνταν στις τοπικές γλώσσες. Ομάδες (Ινδιάνων) μεταφραστών προσκλήθηκαν στη Σοβιετική Ένωση, όπου έζησαν και εργάστηκαν για αρκετά χρόνια… αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες ταΐστηκαν, ντύθηκαν, στεγάστηκαν και υποστηρίχθηκαν από το σοβιετικό κράτος. Τα βιβλία που παρήχθησαν διατέθηκαν στην Ινδία σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές και διανεμήθηκαν μέσω εκδοτικών οίκων, καθένας με μια αποφασιστικά αριστερή προοπτική, γράφει ο Geetha.
Οι πρώτοι μεταφραστές που δούλευαν στα αγαπημένα τους σοβιετικά βιβλία είναι τρεις φίλοι, οι Prasad Deshpande, Nikhil Rane και Devadatta Rajadhyaksha, οι οποίοι, στην ταινία τους, Dhukyat Haravele Laal Taare (Red Stars Lost Behind the Mist), εξερευνούν τη σοβιετική παιδική λογοτεχνία στο Μαράθι. Το Το 39λεπτο ντοκιμαντέρ προβλήθηκε πρόσφατα στο Godrej Auditorium στη Βομβάη από τα Αρχεία Godrej. Η μητέρα μου είχε φυλάξει με ασφάλεια ένα σωρό βιβλία της παιδικής μου ηλικίας, συμπεριλαμβανομένων σοβιετικών βιβλίων, σε ένα ντουλάπι. Γύρω στο 2006, τα ξαναβρήκα. Αναρωτήθηκα, τι απέγιναν αυτά τα βιβλία; Στο διαδίκτυο, συνάντησα μερικές αναρτήσεις ιστολογίου σχετικά με αυτό το θέμα. Η αλληλεπίδραση με ορισμένους bloggers/σχολιαστές οδήγησε στη δημιουργία της σελίδας στο Facebook «Σοβιετική λογοτεχνία στο Μαράθι». Ο Nikhil και εγώ συνδεθήκαμε μέσω αυτής της σελίδας. Λίγους μήνες αργότερα, ο Prasad (τον οποίο γνώριζε ο Nikhil από τα χρόνια του κολλεγίου), ο Nikhil και εγώ γνωρίσαμε, λέει ο Rajadhyaksha, ένας οικονομικός επαγγελματίας με έδρα τη Βομβάη.
Θυμάμαι ότι αγόρασα αυτά τα βιβλία από την Έκθεση Βιβλίου Majestic που πραγματοποιήθηκε στο Vile Parle και άλλες εκθέσεις που διοργανώθηκαν στο σχολείο, λέει ο Deshpande, κινηματογραφιστής και γραφίστας, ο οποίος πρότεινε στους τρεις να κάνουν ντοκιμαντέρ. Διαθέσαμε τρία τμήματα σχετικά με αυτά τα βιβλία: μετάφραση, εικονογράφηση, παραγωγή και διανομή. Παραθέσαμε ονόματα ατόμων που θα μπορούσαν να μιλήσουν για αυτό το θέμα και τους πήραμε συνέντευξη, λέει ο Rane, επαγγελματίας ΥΕ. Το ντοκιμαντέρ αποτελείται από συνομιλίες με όσους ασχολούνται με το οικοσύστημα: μεταφραστές και εκδότες που εργάστηκαν στο Lokvangmay Griha, οι οποίοι δημοσίευσαν πολλούς τίτλους με σοβιετικές εκδοτικές εταιρείες όπως η Raduga.
Evenρθαμε ακόμη σε επαφή με έναν μεταφραστή από τη Ρωσία που είχε μεταφράσει βιβλία τη δεκαετία του 1980 και με έναν πρώην διευθυντή στη σοβιετική οργάνωση που ήταν υπεύθυνη για τη διανομή βιβλίων σε ξένες χώρες, λέει ο Rajadhyaksha. Οι κινηματογραφιστές σχεδιάζουν να προβάλλουν το ντοκιμαντέρ σε διάφορα δημόσια φόρουμ, συμπεριλαμβανομένων σχολείων και πολιτιστικών οργανώσεων.